Ik spreek met regelmaat bekende en fascinerende mensen uit de alternatieve wereld. Veel mensen die de afgelopen jaren fantastische dingen hebben gedaan. Het valt me echter op dat wanneer ik het privacy-thema aankaart, ik nog vaak (niet altijd) iets in deze trant terug hoor:
“Van mij mogen ze alles weten; ik heb er nu toch al voor gekozen om publiekelijk naar voren te treden.”
Ik begrijp waar deze uitspraak vandaan komt. Op het moment dat je besluit publiekelijk naar voren te treden, weet je dat je een deel van je privacy zal inleveren.
Ik ben er echter van overtuigd dat persoonlijke privacy voor iedereen van groot belang is (ook zeker voor mensen die zich in het publieke debat begeven). Je privacy is niet voor niks een mensenrecht; het staat gelijk aan je waardigheid als mens zijnde.
Er is echter nog iets anders op te merken betreffende deze opmerking. Mensen trekken de discussie over privacy al snel richting het persoonlijke niveau, zonder daarbij na te denken over de gevolgen voor een samenleving als geheel. Dit noem ik ook wel ‘systeemprivacy’.
Stel jezelf bijvoorbeeld eens de volgende vragen:
– Wil ik in een wereld leven waarin mensen niet meer vrijuit durven te spreken, omdat ze weten dat ze constant gemonitord en gevolgd worden?
– Wil ik in een wereld leven waarin overheden (via Big Tech-bedrijven) dankzij deze kennis ‘social engineering campaigns’ op de bevolking los kunnen laten?
– Wil ik in een wereld leven waarin ieders digitale leven in een enorme database terechtkomt, welke vervolgens geanalyseerd en beoordeeld kan worden door A.I.? Zie ook de wijziging van de sleepwet.
Door gebruik te maken van Free & Open Source Software (FOSS) die privacyvriendelijk, veilig en het liefst ook nog gedecentraliseerd is, kun je je onttrekken aan dit grote Orwelliaanse datavangnet. Hiermee verbeter je dus niet alleen je persoonlijke privacy, maar draag je tegelijkertijd ook je steentje bij aan een vrijere wereld.
Betekent dit dat je op persoonlijk niveau nooit te hacken bent? Dit zal je me nooit horen zeggen. Als je de beveiliging van je huis goed op orde hebt, betekent dit dat er nooit iemand bij je in kan breken? Natuurlijk niet! Het gaat erom dat je het zo oninteressant mogelijk maakt voor een mogelijke aanvaller (of inbreker).
Wanneer je een mogelijk target bent, omdat je (om wat voor reden dan ook) interessant bent voor hackers, bepaalt het niveau van jouw persoonlijke digitale veiligheid of het economisch interessant is om hier veel energie in te steken. Als een aanval je 10.000 euro kost, maar slechts 1000 euro oplevert, waarom zou je het dan überhaupt proberen? Des te interessanter je als mogelijk target bent, des te verstandiger het is om meer aandacht te besteden aan je digitale privacy en veiligheid.
Veel hackers focussen vaak op ‘low hanging fruit’: mensen/bedrijven die hun digitale zaken niet op orde hebben. Dit geldt ook voor systeemprivacy. Wanneer jij je basiszaken goed in orde hebt, kun je je grotendeels onttrekken aan het grote Orwelliaanse datavangnet.
Los van systeemprivacy, zijn er natuurlijk nog de argumenten m.b.t. controle (en dus vrijheid):
– Wil ik in een wereld leven waar de vrije stroom van informatie constant tegengegaan wordt (Big Tech-censuur)?
– Wil ik in een wereld leven waarin iedereen een Digital ID nodig heeft om nog gebruik te kunnen maken van digitale diensten?
– Wil ik in een wereld leven waarin ‘social credit scores’ gaan bepalen in welke mate je toegang kan krijgen tot de samenleving?
– Wil ik in een wereld leven waarin een vrije markt niet meer tot stand kan komen doordat elke uitgave gemonitord wordt en mede daardoor zelfs tegengehouden kan worden (CBDC’s)?
Deze vraagstukken staan (deels) los van de privacyvraagstukken, maar zijn uiteraard minstens zo belangrijk voor het systeem in algemene zin. Het digitale controlevraagstuk gaat verder dan enkel privacy. Dit zullen we ook altijd blijven benadrukken.